ამ ბლოგში გამოხატული შეხედულებები და მოსაზრებები ავტორულია და სულაც არ ასახავს ორგანიზაციის პოზიციას

მუდმივად ძლიერმა გლობალურმა დემოკრატიულმა უკმაყოფილებამ არ შეუშალა დასავლური დემოკრატიები, რომ იყოს გვერდითი მხარეები, რო თუ ძალადობაზე მონოპოლიის მქონე სახელმწიფოებს ვებრძვით, არავინ აპირებს ჩარევას - ეს რომან პროტასევიჩის საქმიდან გავიგეთ. ვიკიპედიის გვერდი შესახებ რაიანეირის ფრენა 4978 ამბობს:“ აქტი დაგმობა ევროკავშირმა (ევროკავშირმა), ნატომ, გაერთიანებულმა სამეფომ და შეერთებულმა შტატებმა, სხვათა შორის“. რეაქცია იყო ევროპულ გადამზიდაველებს ბელორუსის საჰაერო სივრცეზე ფრენის აკრძალ შეუშალა თუ არა ამ თამამი გადაწყვეტილებამ ათასობით ბელორუსის მოწინააღმდეგის წამება და არა. შეაჩერა თუ არა მან ლუკაშენკა ბელორუსის რუსულ გაშვებად გადაქცევაში და უკრაინის ქალაქების დაბომ ნამდვილად არა.

‍

შარლ მიშელმა განაცხადა, რომ იმედგაცრუებულია საქართველოში ხდება და რომ „თუ საქართველოს ხელისუფლებას სურს ევროკავშირში გაწევრიანება, მათ უნდა პატივს სცეს კანონის უზენაესობის ფუნდამენტურ პრინციპებს და დემოკრატიის პრინციპებს“. ისე, ვამბობ, რომ იმედგაცრუებული იყოთ, პირველ რიგში უნდა ენდოთ. ნიშნავს თუ არა ეს, რომ ევროპარლამენტი დღემდე ენდობდა საქართველოს მთავრობას? მაინტერესებს როდის შემდეგ. რადგან ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში ვნახე, საქართველოს ხელისუფლება თანდათან დამახინჯებს დემოკრატიას ამომრჩეველთა ქრთამებით, სამოქალაქო აქტივისტების დაშინებით და პარტიის ხაზისგან განსხვავებული აზრების დისკრედიტაციის ვინმემ იმპორტის გადასახადი ისე დაამყარა, რომ მოხერხებელ მაღაზიებში ახლა „როსია“ შოკოლადი ვინმემ ქვეყანაში შესვლა რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს რეპორტიორი „ზვეზდას“. ვინმემ მისცა ბრძანება, რომ აქტივისტებს უცხოური აგენტების კანონის წინააღმდეგ ვინმემ რუსეთში გამოიმუშავა ბედი, რომელიც კვალის გარეშე არ გადის.

‍

იმავდროულად, ერთი წელი პატიმრობაში გატარებულ ლაზარე გრიგორიადს საპოლიციო ავტომობილის დაზიანების მცდელობისთვის 9 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს, შემდეგ კი სალომე ზურაბიშვილის მიერ შეწყალებული, დღეს კვლავ დააკავეს. გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მის დაკავებას თან ახლდა იმდენად სასტიკი ცემა, რომ მას არ ახსოვს ნაწილი იმისა, რაც ხდებოდა.

‍

რუსეთი, ჩინეთი და ირანი არ უყოყნონ ვინმეს მიიღონ თავიანთ „კლუბში“, ხალხს ნაღდი ფულით სავსე ჩემოდნებით მიიპყრობენ. როგორც ჩანს, დასავლეთს ჯერ კიდევ აქვს ბერკეტი ბოროტების თანამედროვე ღერძის წინააღმდეგ, თუმცა რამდენ ხან ამავდროულად, ევროკავშირში ან ნებისმიერ სხვა ოფიციალურ დემოკრატიულ ალიანსში გაწევრიანება, როგორც ჩანს, არის ის, რასაც აუცილებლად ასე რომ, მართლაც ჩვენთვის პრივილეგიაა გაწევრიანება, თუ მათთვის სასარგებლოა მეტი მოკავშირის მოპოვება? მიუხედავად იმისა, რომ სკეპტიციზმი არსებობს, უკრაინელი და ქართველი ხალხი მაინც ი

‍

ასე რომ, DC-ში ყველა მეკითხება, როგორ არიან ჩემი კოლეგები და როგორ ხდება ყველაფერი თბილისში. მაგრამ მთავარი კითხვა არ არის, თუ როგორ არის ახლა და არც კი როგორ წავიდა, არამედ რა მოხდება შემდეგ. მოუწევთ თუ არა ქართველებს სისხლდენა უფრო მეტად, ვიდრე ყველას უკვე გვაქვს?

‍